... deed mijn Oma 'uit Den Haag'
( van moeders kant, van het rood geborduurde schoollapje, dat ik onlangs liet zien ).
's Winters rolden er wanten, mutsen en borstrokken, 'wolletjes' zoals wij ze noemden, bij haar van de pennen.
Op die wolletjes droegen wij onze Maria medaille, die er na het wekelijkse zaterdagse bad in de teil op de bok met een veiligheidsspeldje op werd gespeld.
Op de kleuterschool kregen wij, als we een ongelukje hadden gehad, ons natte ondergoed in een stuk behangpapier gevouwen mee naar huis en de verschoning bestond uit een altijd te grote, gebreide, katoenen onderbroek, die de juf of de non zwijgend, met een misprijzend gezicht overhandigde.
Die katoenen nood-onderbroeken leerden wij later breien, toen we in de vijfde klas zaten,
maar eerder al moesten wij op vier pennen met katoenen garen verband voor de missie breien.
Even terzijde:
Voor de missie werden trouwens thuis de doppen van de melk- en yoghurtflessen gespaard.
*
Hier las ik over gebreide kinderkleertjes en dat riep zoveel herinneringen bij mij op,
dat ik graag even die paar foto's laat zien, waarop ik sta met een door Oma gebreide trui,
muts en wanten.
Vier jaar oud, in Gorinchem, je ziet niet veel van het truitje, maar toch genoeg, dacht ik.
Het was geel en o, wat was ik er verguld mee.
Mijn moeder had het overgooiertje genaaid van fijne donkergroene corduroy;
zo heette dat toen nog.
Heet dat nu niet babyrib?
*
Op deze foto sta ik op de bevroren Merwede bij Gorinchem,
op 18 januari 1963, de dag van de helse Elfstedentocht.
De muts en de wanten waren door Oma gebreid.
Mijn moeder had de pompoen en het gedraaide koordje gemaakt.
*
(Ik) geniet uitgebreid van deze stralende zondag!
Groetjes en graag tot ziens!
Jeanneke
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten