Gistermiddag, kwart over twaalf, telefoon...
Poppedijn:
"Oma, vind je het goed als ik straks naar je toe kom fietsen, eventueel?"
( Vooral dat 'eventueel'...! )
"Túúrlijk, schat, kom maar fijn.
En zal ik je dan tegemoet fietsen tot het bruggetje bij Wetsens?
Fietsen we gezellig samen naar Oma's huis in Dokkum".
Dat ging allemaal gesmeerd en om half twee zaten we aan een bakkie T
met speculaasjes, met het plan om daarna bananenbrood te bakken
van het pak mix, dat ik ook bij de tweedehands-gloednieuwe
broodbakmachine had gekregen.
De schorten gingen om,
Poppedijn vette de bakvorm in, prakte de bananen, woog de suiker af en klopte de eieren luchtig, waarna ik het hele zwikkie tot een beslag spatelde,
dat zij als laatste op geheel eigen creatieve wijze decoreerde met pecannoten.
Het was weer een succes.
En lekkerrrrrrrrr...
***
Tja, en toen wilde ze eigenlijk wel heel graag alsjeblieft als het even kon
de naaimachine weer op tafel.
Ze hield het schort om, veel te druk met denken, kiezen en doen.
Zie dat nou zitten, is het niet heerlijk?
Wat ik zo knap vind, is dat ze nu al weet, hoe ze
'bonduursteken' moet maken; welke toetsen ze daarvoor moet indrukken,
hoe ze de voetjes moet verwisselen en ook al hoe de draad ingeregen moet worden.
Nou, ik stond paf.
Ze had zelf een randje hartjes geborduurd en van voor tot achter de bediening van de machine helemaal alleen gedaan.
Ik had er geen omkijken naar.
Knapperdje van me.
*
's Avonds mocht ze 2/3 van het bananenbrood meenemen naar huis
en ook nog de helft van de hartige cake, die ik eerder had gebakken.
Plus een jurkje / lange rok voor de barbiepop waar ze op geoefend had met plooitjes stikken en een dekentje met kussentje voor het bed van Barbie.
Ze ging helemaal los met de siersteken.
Een genot, zomaar op de woensdagmiddag.
***
Vandaag is het weer tijd om de wandelkilometerstand door te geven.
Na drie maanden niet of nauwelijks te hebben kunnen wandelen door hielpijn,
heb ik in oktober zoetjesaan de draad weer opgepakt en toch mooi kans gezien
46 kilometer te lopen.
Allemaal rondjes Bolwerken, allemaal fijn om weer te kunnen doen.
Van de 1000 kilometer die ik wil lopen, heb ik er nu 729 op zitten.
Die duizend ga ik waarschijnlijk niet halen, maar dat mag de pret niet drukken.
De gaten die er met ( of beter gezegd: zonder ) de benenwagen vallen,
vul ik op met fietsen.
Zo toerde ik in oktober 120 kilometer door de Dokkumer dreven
en de Dongera- en andere delen,
***
Datwastweervoornu.
Gezellige avond verder
en
graag tot ziens!
Jeanneke
*
