...dan ga ik op pad.
Sinds een dag of tien ook weer lopend!
Begon ik met een kwartiertje,
zonder rollator of stok (!),
inmiddels kan ik al de benen nemen voor 45 minuten.
Ik kan niet snel, stap niet stevig door,
maar ben in beweging, buiten,
op eigen kracht, op mijn eigen tijd.
Kilometers tel ik niet meer, stappen ook niet,
ik neem nu de tijd op, op mijn gewone horloge.
Hiermee is, denk ik, ook meteen
de vraag van Marian Aangeenbrug beantwoord.
Het is jammer, dat ik reacties op mijn blog niet meer persoonlijk via e-mail kan beantwoorden,
omdat ze allemaal als "noreply-comment" in mijn mailbox binnenkomen.
Mocht je persoonlijk een reactie van mij willen ontvangen,
laat dan je e-mailadres achter onder je reactie.
***
Een Rondje Aalsum is voor-loop-ig nog geen optie,
hoeft ook niet,
maar het is toch fantastisch,
dat de benenwagen een Rondje Bolwerken alweer aankan.
***
Een goed, heerlijk herfstig, weekend gewenst
en
graag tot ziens!
Jeanneke
*
Dank je voor het antwoord. Zo doe ik het ook. Weet dan vaak niet hoeveel km. Ik gelopen heb, maar dat is wellicht ook niet zo belangrijk; elke stap is beweging. Fijne dag, Maria A
BeantwoordenVerwijderenIk zag je titel en schrok :-) Toch niet gevallen? dacht ik. Maar het tegendeel is waar, je bent weer in de benen. Wat ontzettend fijn dat dat weer kan, zonder hulpmiddelen. Voorzichtig aan, rustig opbouwen! Groetjes van mij.
BeantwoordenVerwijderen