Gisteren, 20 juni,
was het 35 jaar geleden dat mijn moeder stierf.
Slechts 57 jaar oud is zij geworden.
Ik ben daar al zes jaar voorbij...
Nooit heb ik haar pijnlijk gemist, want altijd heb ik haar nabij geweten.
***
Ook gisteren kreeg ik dit bij de bieb bestelde boek binnen.
Prachtig geschreven en beschreven...
...bijna pijnlijk prachtig precies zoals ik het ook,
vooral de laatste zes jaren,
voel en dagelijks ervaar.
Ach,
eigenlijk al die jaren heb ervaren.
***
Ik koester onderstaande foto van mijn moeder met mijn oudste kind,
haar eerste kleinkind,
het enige kleinkind dat zij mee heeft mogen maken.
Wat heeft ze genoten, die twee en een half jaar, van haar 'Prinsje', zoals zij hem noemde.
En hoe noemde mijn zoon zijn Oma?
'Oma Prins'.
***
Gisteren, ook op 20 juni, was het zes jaar geleden, dat mijn derde kleinkind,
Heerlijk Ventje,
werd geboren.
werd geboren.
Broertje van Poppedijn.
Groot Geluk.
***
Jeanneke
*
Mooi geschreven Jeanneke. Mooie foto ook van je moeder met je oudste zoon... Kostbare herinneringen...
BeantwoordenVerwijderenIk ga ook maar eens op "jacht" naar dat boek... Sinds een jaar mijn moeder voorbij... En dat eerste jaar was heel bijzonder...
(((hugs)))) anniversary dates are always sad, happy and conflicted. Grief takes so many forms and we all approach it differently. The book you picture looks lovely. Take care, love those grandchildren, for this you are blessed.
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven, Jeanneke.
BeantwoordenVerwijderen