Gaat er (n)iets boven Groningen?

Welkom!

Gisteren ben ik naar de KNO-arts in het UMC in Groningen geweest.

De reis op zich is me niet tegengevallen, hoewel het weer ronduit slecht was, 

maar na anderhalf uur in bus-trein-bus kon ik gelukkig voor de deur

 van het UMCG uitstappen.

Wel gierde en ronkte de tinnitus erger dan ooit, en nog steeds, 

maar dat mag de pret van het KNO-bezoek in het UMCG niet drukken. 

Mijn gehoor is zo goed als terug in mijn ene goede oor, wat gistermiddag 

ook met het gehooronderzoek werd bevestigd.
Over de belastende tinnitus en hyperacusis werd met geen woord gerept, 

ook niet op mijn verhaal ingegaan, net zomin als op mijn bezoek aan 

en de bevindingen van het Audiologisch Centrum in Leeuwarden, 

waarvan ook een afschrift naar het UMCG was gestuurd (...). 

Wat mijn evenwichtsproblemen betreft, heeft ze, de KNO-arts, mij gerust kunnen stellen. 

Zij verwacht uiteindelijk een totaal herstel zonder restverschijnselen, waar ik graag op vertrouw.
Kan maanden duren, maar het zal goed komen.
Ik moet vooral ook in beweging blijven, maar met beleid;

om de zwaartekracht- en ruimtebeleving/functie in het evenwichtsorgaan

 te (blijven) activeren.

Dus niet achter de geraniae gaan zitten.

Toch al nooit mijn gewoonte of liefhebberij.

Drukte in alle vormen moet ik vermijden en op tijd voldoende rust/gas terug nemen.
Eigenlijk een beetje hetzelfde leefregel verhaal als met mijn hartritmestoornissen.
Ik ben er blij mee.

 Op alle fronten heb ik inmiddels de grens al stukken dichter bij mezelf gelegd

en dat bevalt uitstekend. 

 
Zo komt er tijd, rust en ruimte voor de dingen die fijn en goed voor mij zijn. 

Het belangrijkste 'ding' daarvan is,

en dat gaat tegenwoordig voor mij absoluut boven Groningen:

thuis!

***

Groetjes van huis tot huis

en 

graag tot ziens!

Jeanneke

*