Blokkades

 Welkom!

Op 26 april heeft de pijnspecialist mij met een zenuwblokkade geholpen, 

wat goed en vlot verliep.

Van de vunzigste zenuwpijn was ik vrijwel direct verlost en ik kon mijn geluk niet op.
Helaas duurde dat maar twee weken, want bij lopen en met name liggen

 nam de zenuwpijn weer toe, 
tot vannacht uiteindelijk weer de oude proporties.

Pas na zes weken valt er iets te zeggen over het definitieve effect van de zenuwblokkade.

Een afspraak daarvoor heb ik op 7 juni.

Nog iets minder dan drie weken dus, maar ik heb er een hard hoofd in, 

dat dan toch die oude pijn merkbaar minder zal zijn.

Zenuw-achtig word ik er wel een beetje van.

Beetje moe(de)loos ook,

want door te korte of gebroken nachten nogal slapeloos.

***

Lopen durf ik niet verder en intensiever te doen, dan scharrelniveau
 in en om De Kottitch.

Het is heerlijk scharrelen en toeven in mijn huis en hof
en ook kan ik elke dag genieten 

van een fietstocht, op de elektrische fiets,

 over het Noordoost - Friese platteland, vaak langs het water. 

Zolang de pijn niet al te vunzig is en met paracetamol draaglijk wordt,

 ik me zelf kan blijven redden en wél kan blijven fietsen, 

ben ik tevreden.

Heel tevreden,

blij,

met een verder prima gezondheid,

lieve kinderen, groot, klein en schoon,

elke dag eten op mijn bordje, een bed onder een eigen dak,

veilig en vrij.

***

Morgen ga ik voor het eerst in lange tijd weer eens op reis met bus en trein.

Kleindochter Schattebout in Nunspeet wordt zaterdag 11 jaar. 

Daar wil ik bij zijn.

Het enige loopwerk dat ik moet verrichten op die reis,

is naar de bushalte hier, in Leeuwarden van bus naar trein, 

overstappen in Zwolle, maar daar zijn roltrappen,

en uiteindelijk in Nunspeet het perron af, waar mijn dochter mij 

met de auto, tromgeroffel en open armen op/ontvangt.

Wij allemaal hebben er zó ontzettend veel zin in.

Het is alweer zó (veel te) lang geleden.

***

Ik realiseer me, dat het ook lang geleden is dat ik hier schreef.

De hartelijke reacties en andere blijken van belangstelling ten spijt,

kon ik er eenvoudig niet toe komen een woord van dank, 

laat staan een rebbeltje uit de toetsen te rammelen.

Een schrijfblokkade.

Zo zit ik klem in diverse blokkades;

van reis- tot schrijf- en zenuwblokkade.....

En helemaal opgeheven zijn ze nog lang niet allemaal.

***

Voor nu eerst maar weer hartelijk dank voor je bezoek

en

graag tot ziens!

Jeanneke

*