Nadat ik dinsdag 12 januari naar Nunspeet was gegaan om bij mijn dochter en gezin te herstellen, ging het alleen maar bergafwaarts met me.
De pijn, vooral in borst, schouder en heup werd niet te harden, zodat mijn dochter zaterdagmorgen besloot de weekendarts in het St. Jansdal ziekenhuis in Harderwijk te bellen.
Kon ik een half uur later terecht.
Prima geholpen, bevraagd en onderzocht, maar röntgenfoto's om breuken bevestigd te krijgen, konden op dat moment niet gemaakt worden wegens corona drukte daar.
Maandagmorgen zou ik direct door kunnen voor foto's, dus met die afspraak en een dosis uitermate sterke pijnstillers terug naar 'huis' in Nunspeet.
Om een lang(er) verhaal kort te maken:
diezelfde zaterdag belandde ik om 19:00 uur per ambulance op de spoedeisende hulp van het St. Jansdal.
Röntgenfoto's toonden vijf gebroken ribben, waarvan twee met dubbele breuken.
En, naast diverse andere kneuzingen, een ernstige kneuzing van het schaambeen, die de snertpijn in mijn heup en lies verklaarde.
Ik werd opgenomen.
Morfine verlichtte de pijn grotendeels en ik wist mij in de beste handen.
Cardioloog, fysiotherapeut en neuroloog hebben zich ook om mij bekommerd.
Ik was en ben onder de indruk van zóveel kennis, kunde en liefde in zorg en behandeling.
Op elk gebied.
Van eten en aandacht tot aanpak en begrip.
Duidelijke uitleg en luisterend oor.
En dankbaar.
Vooral dat ik er nog bén....
***
Woensdag 20 januari mocht ik 's avonds met ontslag.
In Nunspeet hadden Schattebout en Hartendief de kamer en het bed versierd
Zó lief....
Ik janken, natuurlijk
Een beter revalidatieoord kan ik mij niet wensen.
***
Zo, en nu weer plat, lang genoeg rechtop gezeten.
Een mooie zondag gewenst,
liefs
en
graag tot ziens!
Jeanneke
*
