Een Bijstandssp(r)ookje

Welkom!

Lang heb ik geaarzeld om hier over mijn huidige financiële Bijstandssituatie te schrijven,
maar nu ga ik toch een poging wagen; ik zeg bewust 'een poging wagen', 
omdat ik grote moeite heb de juiste woorden te vinden om mij duidelijk uit te drukken,
wat op zich al bijzonder on-Zondagssteeks is.

Ik wil heel duidelijk stellen, dat het niet mijn bedoeling is een klaagzang aan te heffen over, 
of mij als slachtoffer te profileren van, mijn Bijstandssituatie.

Het gaat om het volgende:
Jongste Zoon woont sinds 2010 bij mij, waardoor het voor hem mogelijk werd aan zijn gezondheid en toekomst te werken, een studie te gaan volgen.
Hij kreeg daarvoor studiefinanciering voor een thuiswonend student, waarvan hij weinig tot niets overhield om bij te dragen in woon- en leefkosten.
Hoefde ook niet, want ik heb in de afgelopen meer dan twintig jaar heel goed geleerd op de kleintjes te letten en van niets iets te maken, dus samen rooiden we het mooi, zonder in de schulden te raken.
We hadden en hebben het goed, komen niets tekort en zijn tevreden.

Dat ik me daarbij ook nog gelukkig mag noemen, is voor mij pure rijkdom.

*

Jongste Zoon deed het goed, studeerde op 29 augustus jongstleden af en kon gaan solliciteren met een HBO-diploma  Communication & Multimedia Design, 
specialisatie 3D Visualisaties, op zak.
Hij wil(de) nu zo snel mogelijk aan de slag en op zichzelf, aan een eigen leven beginnen.
Mooi is dat, prachtig, als je dat als moeder mee mag maken.
Daar breng je je kind toch voor groot...

Zolang Zoon studeerde en studiefinanciering ontving, had dat voor mijn Bijstandsuitkering geen gevolgen; er ging niets af, maar er kwam ook niets bij.

Echter, nu Zoon dus afgestudeerd is
 en geen studiefinanciering meer ontvangt/studieschuld opbouwt,
maar ook geen inkomen heeft, 
omdat hij nog druk aan het solliciteren en niet aan het werk is, 
ouder dan 21 jaar is en ( daardoor noodgedwongen ) nog bij zijn moeder-in-de-Bijstand woont, word ik sinds 1 september van dit jaar fors gekort op mijn Bijstandsuitkering.

In het kader van de Participatiewet wordt de Kostendelersnorm nu toegepast.

En wel zó fors, dat ik na het betalen van de maandelijkse vaste lasten en de  termijnen van de €385,- eigen risico van de zorgverzekering rood sta.
Niet veel, maar toch... 
Schuld.
En geen geld over voor boodschappen, laat staan voor kleding,
 reiskosten ( naar mijn ver(der) weg wonende (klein)kinderen ), of andere 'extra's'.

Toen ik contact opnam met 'mijn consulent'  van de afdeling 
Wurk Ynkommen Soarch ( Fries voor Werk Inkomen Zorg ) van de gemeente, 
werd mij verteld, dat mijn zoon een Bijstandsuitkering aan kon vragen....

Maar dat wil Zoon niet.

 Zoon solliciteert zich een slag in de rondte.
En zo lang proberen wij het samen financieel te redden, al lukt dat voor geen meter meer, 
nu ik zo fors gekort word.

Ik ervaar dit hele gebeuren als een 
Bijstandssp(r)ookje 
van 
Schuld
en
Boete
voor mij, 
waardoor Zoon zich nu ook nog eens hevig bezwaard voelt.

Evengoed is er dan nog geen brood op de plank.
Daarvoor zijn we aangewezen op de goedgeefsheid van familie of vrienden.
Van familie kan ik onmogelijk iets verwachten en 
ik wil niet klakkeloos van vrienden geld of goed vragen of aanpakken.
Daar wil ik iets voor terugdoen.
 Maar dat mag niet, want dat wordt als werk beschouwd, mogelijk inkomen genererend, 
dat moet ik opgeven en dat wordt dan weer op mijn uitkering gekort.....

Òf naar de Voedselbank.
Nou, geen haar op mijn hoofd die dááraan denkt!

***


Overmorgen gaat Zoon voor een tweede sollicitatieronde een dag werken aan een opdracht bij een bedrijf in Wormerveer.

Ik brand mijn dagelijkse kaarsje

en bid alle heiligen uit de hemel, dat daar een baan uitrolt voor hem, 
met voldoende uren en inkomen, 
om binnenkort aan een eigen leven te kunnen beginnen,
op eigen benen te kunnen gaan staan en onder een eigen dak te kunnen gaan wonen.

Dan kan hij zijn studieschuld af gaan lossen.

 En wordt de 'boete' op mijn uitkering teruggedraaid.

***

Inmiddels heb ik een bezwaarschrift aan burgemeester en wethouders gestuurd.
Het kan vanaf het moment van ontvangst van mijn bezwaar achttien weken duren,
 eer ik duidelijkheid, uitsluitsel van hen krijg...

***


Ik ga zo meteen de keuken in voor het avondeten:

stamppot rauwe andijvie
met
een heerlijk zelfgemaakt zjuutje
en
een verse rookworst.

Yoghurt en/of vers fruit toe.

***


Toen kwam die olifant met die lange snuit en die blies dit hele verhaaltje uit.

Bedankt voor het lezen;
het schrijven heeft mij goed gedaan.

Graag tot ziens!


Jeanneke

*